Pasiviteti dhe heshtja karshi synimeve të Shaqir Ftait për ta rrënuar në themel BFI-në nuk janë opsione – ato janë bashkëfajësi. Vetëm përmes zgjimit kolektiv dhe veprimit të vendosur, ky institucion mund të shpëtohet nga turpi dhe degradimi që aktualisht e mbajnë të bllokuar
Nga Halid Sadiku
Kur një lider, si Shaqir Fetai, ngjitet në majat e një institucioni të shenjtë si Bashkësia Fetare Islame (BFI) përmes tradhtisë, spiunazhit dhe shkatërrimit të një tradite të lavdishme, ai nuk cenon vetëm integritetin e tij, por edhe vlerat dhe shpresat e një komuniteti të tërë. Kjo situatë krijon një përzierje të rrezikshme të pasivitetit, heshtjes dhe përfitimeve të vogla që, së bashku, ushqejnë një status quo të turpshme dhe të dëmshme për të gjithë.
Turpi i një lideri që mishëron gjithçka përveç vlerave fetare
Shaqir Fetai është simbol i një fenomeni të shëmtuar: një lider që mbështetet jo në meritat, integritetin apo vizionin e tij, por në tradhti dhe në shkatërrimin e besimit të atyre që dikur i kishin dhënë përgjegjësinë e udhëheqjes. Përdorimi i spiunazhit dhe tradhtive si mjete për ngjitjen në pushtet e vendos këtë individ në një pozitë të papajtueshme me çdo standard moral apo fetar. Një lider i tillë nuk përfaqëson vlerat e institucionit që ai drejton, por degradimin e tij.
Kjo situatë bëhet edhe më e trishtë kur kuptojmë se të gjithë, nga bashkëpunëtorët e tij më të afërt deri te besimtarët e zakonshëm, janë të vetëdijshëm për këtë realitet. Çdo ditë që ata heshtin, e ndjejnë peshën e këtij turpi, por nuk gjejnë forcë për t’u ngritur kundër tij.
Rreth vicioz i degradimit moral
Një nga arsyet kryesore për pasivitetin është përfitimi i vogël, por i mjaftueshëm, që u ofrohet bashkëpunëtorëve të afërt të Shaqir Fetait. Këta individë, edhe pse shpesh janë të paaftë dhe të pavlerë në një sistem meritokratik, gëzojnë karrierë të sigurt nën këtë udhëheqje, duke qenë të vetëdijshëm se në kushte normale nuk do të ishin të denjë as për rolin më të thjeshtë.
Nga ana tjetër, opinioni i gjerë hesht, duke u pajtuar me këtë situatë për shkak të një komoditeti të heshtur: sa më larg qëndrojnë nga institucionet e korruptuara, aq më pak detyrohen të përmbushin përgjegjësitë e tyre fetare dhe etike. Në këtë mënyrë, heshtja bëhet një mekanizëm që u shërben interesave të përkohshme të të gjithëve, por që shkatërron strukturat morale dhe shpirtërore të një komuniteti. Nuk heshtin vetëm disa krijesa butaforikë që janë si të njëjtit brum prej nga ka dalur Shaqir Fetai. Nëpër publikime paçavurë të Shaqir Fetait do të hasni në përkrahje prej dofarë shpiunçiçave të cilët i njëjti shërbim i detyron t’i thurrin elozhe Shaqir Fetait duke e vlerësuar si “lider i madh kombëtar”, ndonëse edhe vetë ata e dinë se edhe “lider” edhe pseudonimin policor “ORAO” nuk shkon!
Dështim i përgjegjësisë fetare dhe morale
Heshtja dhe mungesa e kundërshtimit janë tregues të një dështimi të gjerë kolektiv. Besimtarët, të cilët duhet të jenë mbështetësit kryesorë të vlerave të moralit dhe drejtësisë, kanë braktisur përgjegjësinë e tyre për të ruajtur pastërtinë dhe integritetin e institucionit të tyre fetar. Ky pasivitet jo vetëm që lejon një lider si Shaqir Fetai të mbetet në pushtet, por edhe forcon strukturat e tij të korruptuara dhe të dyshimta.
Në një institucion si BFI, ku morali dhe drejtësia duhet të jenë parime themelore, heshtja nuk është vetëm një akt i papërgjegjshëm, por edhe një mëkat ndaj komunitetit dhe vetë fesë. Kjo heshtje legjitimon turpin dhe manipulimin, duke i lejuar një individi të diskredituar të përdorë pushtetin për përfitime personale dhe për të vazhduar degradimin e traditës historike të këtij institucioni.
Rreziqet e heshtjes dhe komoditetit të përkohshëm
Një situatë e tillë nuk është vetëm e trishtë, por edhe e rrezikshme. Pasiviteti kolektiv i besimtarëve dhe bashkëpunëtorëve krijon një sistem të qëndrueshëm korrupsioni, ku askush nuk ka interes ta sfidojë liderin e korruptuar, sepse të gjithë, në një mënyrë apo tjetër, përfitojnë nga status quo-ja. Ky sistem dëmton besimin e besimtarëve në institucionet fetare dhe minon legjitimitetin e këtyre institucioneve në sytë e publikut të gjerë.
Kur një lider si Shaqir Fetai mbetet në pushtet për shkak të heshtjes dhe përfitimeve të vogla të të gjithëve rreth tij, ai bëhet simbol i një sistemi të prishur, ku parimet fetare dhe morale janë sakrifikuar për interesa personale dhe për komoditetin e përkohshëm të masave.
Koha për një zgjim kolektiv
Është koha që bashkëpunëtorët dhe besimtarët të ndalojnë këtë heshtje që po u kushton shtrenjtë integritetit të tyre personal dhe kolektiv. Komoditeti i përkohshëm nuk mund të justifikojë turpin e përhershëm që sjell një lider si Shaqir Fetai në krye të një institucioni të shenjtë.
Besimtarët dhe bashkëpunëtorët duhet të marrin përgjegjësinë për të kundërshtuar këtë situatë dhe për të kërkuar një udhëheqje që mishëron vlerat e vërteta të fesë dhe drejtësisë. Një institucion si Bashkësia Fetare Islame meriton një lider që përfaqëson moralin, ndershmërinë dhe përkushtimin – jo një figurë që ka ndërtuar karrierën e tij mbi tradhtinë, manipulimin dhe shkatërrimin e një tradite të lavdishme.
Pasiviteti dhe heshtja karshi synimeve të Shaqir Ftait për ta rrënuar në themel BFI-në nuk janë opsione – ato janë bashkëfajësi. Vetëm përmes zgjimit kolektiv dhe veprimit të vendosur, ky institucion mund të shpëtohet nga turpi dhe degradimi që aktualisht e mbajnë të bllokuar.
