Sondazhi i fundit sugjeron se e djathta ekstreme ka rreth 36 për qind të votave ndërsa Franca përgatitet për zgjedhjet parlamentare, raundi i parë i të cilave është më 30 qershor.
Raundi i dytë do të zhvillohet në vijim, më 7 korrik.
Nëse Fronti Kombëtar fiton, Franca do të ketë qeverinë e parë të ekstremit të djathtë që kur u pushtua nga nazistët në Luftën e Dytë Botërore.
Megjithatë, presidenti Emmanuel Macron thotë se nuk do të tërhiqet para përfundimit të mandatit të tij në vitin 2027.
Një sondazh i Ifop Fiducial sugjeron se Fronti Kombëtar do të marrë rreth 36 për qind, koalicioni i Frontit Popullor i centristëve, të majtëve dhe të Gjelbërve rreth 28 për qind, dhe partia e qendrës së djathtë të Presidentit Macron rreth 20 për qind.
Popullariteti në rritje i së djathtës ekstreme duket se rrjedh nga ndjenjat e pasigurisë dhe për shkak se politika e Francës tani është thellësisht e polarizuar, do të jetë e vështirë për një koalicion të formohet në parlament nëse asnjë parti nuk fiton plotësisht.
Pjesëmarrja pritet të jetë më e lartë këtë herë pasi votuesit e dinë se këto mund të jenë një zgjedhje historike, shkruan euronews.
Shumë janë të vendosur të vendosin në pushtet të djathtën ekstreme, me të tjerët të dëshpëruar për t’i mbajtur jashtë.
Ndërkohë, presidenti Macron ka shumë të ngjarë të detyrohet të emërojë një kryeministër nga një parti rivale pasi partia e tij nuk tregon shenja fitimtare.
Dhe nëse Fronti Kombëtar fiton, kjo do të thotë që Bardella ka shumë të ngjarë të jetë kryeministri i ardhshëm i Francës.
Kur presidenti dhe kryeministri janë nga parti të ndryshme, qeveria e Francës përshkruhet si në “bashkëjetesë”.
Bashkëjetesa e fundit ishte nën presidentin konservator Zhak Shirak me kryeministrin socialist Lionel Jospin nga viti 1997 deri në 2002.
Kryeministri përgjigjet para parlamentit, drejton qeverinë dhe prezanton projektligje.
“Në rast bashkëjetese, politikat e zbatuara janë në thelb ato të kryeministrit”, tha historiani politik Jean Garrigues.
Presidenti është “i dobët” gjatë një bashkëjetese, por ende mban disa kompetenca mbi politikën e jashtme, çështjet evropiane dhe mbrojtjen, sepse ai është përgjegjës për negocimin dhe ratifikimin e traktateve ndërkombëtare.
Presidenti është edhe komandanti i përgjithshëm i forcave të armatosura të vendit dhe është ai që mban kodet bërthamore.
“Është e mundur që presidenti të parandalojë ose të pezullojë përkohësisht zbatimin e një numri të caktuar projektesh të kryeministrit, pasi ai ka fuqinë të nënshkruajë ose të mos nënshkruajë urdhëresat apo dekretet e qeverisë”, shtoi Garrigues.
“Megjithatë, kryeministri ka fuqinë t’i paraqesë këto urdhëresa dhe dekrete në votim të Asamblesë Kombëtare, duke anashkaluar kështu ngurrimin e presidentit”, vazhdoi ai.
Garrigues tha se sipas Kushtetutës, ndërsa “presidenti është kreu i ushtrisë, është kryeministri ai që ka forcat e armatosura në dispozicion”.
