Pesëdhjetë vjet më parë, pikërisht në ditën e sotme të 15 shkurtit të vitit 1972, UDB-ja jugosllave me shërbëtorët e vet, vrau poetin Alush Canaj. E panë rrezikun nga vargjet e tij. Dhe e bënë krimin. Në agun e ditës që po lindte e trishtuar,( më 16 shkurt), me yllin e fundit, u shua poeti. Ata që e vranë, festuan krimin në hotelin ,, Evropa” të qytetit të Gjilanit. Harruan se poetët nuk vdesin as kur i vrasin, kur i qëllon dorë e fshehtë. Ata jetojnë në veprat e tyre. Nga aty na flasin përditë. Dhe ne e dëgjojmë atë zë lirie. Është edhe zëri i Alushit që na vjen sot si jehonë.
